Սեր….դա
ամենասարսափելի, բայց միևնույն ժամանակ ամենահաճելի հիվանդությունն է,
որով մարդը կարող է քայքայել իր սկզբունքները, բայց նաև հասկանալ կյանքի
բնույթը: Եթե քաղցկեղը, հայտնվելով մարդու օրգանիզմում, կամաց-կամաց կրծում
է նրա առողջությունը, ապա սերը միանգամից հոշոտում է մեր հոգին` հաճույք
պատճառելով մեր սրտին:
Սիրահարվել….դա այն է, երբ աչքերդ ուզում են
տեսնել միմիայն նրա պատկերը, ականջներդ ուզում են լսել միայն նրա քաղցր
խոսքերը, շուրթերդ արտաբերել են ուզում նրա անունը, ենթագիտակցությունդ
նրան ամենուր գտնել է ուզում, սրիտդ` նրան իր մեջ ամփոփել, իսկ հոգիդ նրա
հետ լինել է տենչում:
Լինել սիրված……..դա կյանքի ամենահիասքանչ բույրով
օծանելիքն է, որը ցանելիս զգում ես, որ այս հսկայական աշխարհի մի
անկյունում կա մեկը, ում համար ինքդ ես մի աշխարհ և ում համար կյանքի
նպատակ ես ու ձգտում:
Սերը տարածելով իր բողբոջները` գալիս է ասելու,
որ անհնարին ոչինչ չկա: Սակայն ինչպես աշխարհում ամեն ինչ, սերը նույնպես
մենակ չի այցելում. եթե սեր, ապա` խանդ, խանդ, ապա` խաբկանք, խ
աբկանք,
ուրեմն` հիասթափություն, հիասթափություն, ուրեմն` կոտրված սիրտ: Ահա սիրո
քաղցրությունը նոր վայելող անհատի համար դեպի տրտմության տիեզերք գնացող
քայլերի հերթականությունը, որի ճանապարհին ոմանք կորցրել են
հետաքրքրությունը կյանքի նկատմամբ, ոմանք` ապրելու և վայելելու
ցանկությունը, հավտը ամեն ինչի նկատմամբ, ոմանք
էլ`<<ընդհամենը>> դասեր են քաղել, որոնք նրանց դարձրել են
սառնասիրտ, սակայն ճիշտ դատող:
Սիրահարված սիրտը կրակ է, այն վառվող մի
կյանք է, որտեղ ամեն մի որոշում իրականանում է ոչ սթափ` տաք գլխով: Շատերն
են այդ որոշումներին զոհ գնացել` մտածելով, թե գտել են իրենց սիրուն,
սակայն…..
Հավանել ինչ-որ մեկին, անընդհատ նրա մասին մտածել և նրա
խոստումները լսել առանց ապացույցների…..դա դեռևս սեր չէ, դա հրապուրանք է
կամ, ավելի ճիշտ, սատանայական ցավ, տառապանք:
Եթե կյանք, ապա` սեր, ուրեմն սիրենք և սիրվենք, քանզի դա է կյանքի նժարները պահում հավասարակշռության վիճակում…..

Սիրահարվել….դա այն է, երբ աչքերդ ուզում են տեսնել միմիայն նրա պատկերը, ականջներդ ուզում են լսել միայն նրա քաղցր խոսքերը, շուրթերդ արտաբերել են ուզում նրա անունը, ենթագիտակցությունդ նրան ամենուր գտնել է ուզում, սրիտդ` նրան իր մեջ ամփոփել, իսկ հոգիդ նրա հետ լինել է տենչում:
Լինել սիրված……..դա կյանքի ամենահիասքանչ բույրով օծանելիքն է, որը ցանելիս զգում ես, որ այս հսկայական աշխարհի մի անկյունում կա մեկը, ում համար ինքդ ես մի աշխարհ և ում համար կյանքի նպատակ ես ու ձգտում:
Սերը տարածելով իր բողբոջները` գալիս է ասելու, որ անհնարին ոչինչ չկա: Սակայն ինչպես աշխարհում ամեն ինչ, սերը նույնպես մենակ չի այցելում. եթե սեր, ապա` խանդ, խանդ, ապա` խաբկանք, խ
աբկանք,
ուրեմն` հիասթափություն, հիասթափություն, ուրեմն` կոտրված սիրտ: Ահա սիրո
քաղցրությունը նոր վայելող անհատի համար դեպի տրտմության տիեզերք գնացող
քայլերի հերթականությունը, որի ճանապարհին ոմանք կորցրել են
հետաքրքրությունը կյանքի նկատմամբ, ոմանք` ապրելու և վայելելու
ցանկությունը, հավտը ամեն ինչի նկատմամբ, ոմանք
էլ`<<ընդհամենը>> դասեր են քաղել, որոնք նրանց դարձրել են
սառնասիրտ, սակայն ճիշտ դատող:
Սիրահարված սիրտը կրակ է, այն վառվող մի կյանք է, որտեղ ամեն մի որոշում իրականանում է ոչ սթափ` տաք գլխով: Շատերն են այդ որոշումներին զոհ գնացել` մտածելով, թե գտել են իրենց սիրուն, սակայն…..
Հավանել ինչ-որ մեկին, անընդհատ նրա մասին մտածել և նրա խոստումները լսել առանց ապացույցների…..դա դեռևս սեր չէ, դա հրապուրանք է կամ, ավելի ճիշտ, սատանայական ցավ, տառապանք:
Եթե կյանք, ապա` սեր, ուրեմն սիրենք և սիրվենք, քանզի դա է կյանքի նժարները պահում հավասարակշռության վիճակում…..
Սիրահարված սիրտը կրակ է, այն վառվող մի կյանք է, որտեղ ամեն մի որոշում իրականանում է ոչ սթափ` տաք գլխով: Շատերն են այդ որոշումներին զոհ գնացել` մտածելով, թե գտել են իրենց սիրուն, սակայն…..
Հավանել ինչ-որ մեկին, անընդհատ նրա մասին մտածել և նրա խոստումները լսել առանց ապացույցների…..դա դեռևս սեր չէ, դա հրապուրանք է կամ, ավելի ճիշտ, սատանայական ցավ, տառապանք:
Եթե կյանք, ապա` սեր, ուրեմն սիրենք և սիրվենք, քանզի դա է կյանքի նժարները պահում հավասարակշռության վիճակում…..
Комментариев нет:
Отправить комментарий