Հայոց մշակույթի Ոսկեդարը Պատմագրություն, իմաստասիրություն (փիլիսոփայություն) և գրականություն

Սույն հոդվածը վերցված է /http://armhistory.ru/ կայքից

Պատմագրություն, իմաստասիրություն (փիլիսոփայություն) և գրականություն

V դ. սկզբնավորվում և ծաղկում է ապրում հայ պատմագրությունը: Ագաթանգեղոսն իր աշխատությունը գրել է IV դարում, սակայն այն, լինելով Գրիգոր Լուսավորչի վարքը, V դարում հարստացվել է վերջինիս վարդապետությամբ և մեզ է հասել այդ վիճակով: Ագաթանգեղոսը, Փավստոս Բուզանդը և Ղազար Փարպեցին, մեկը մյուսին շարունակելով, մեզ են հասցրել հայոց III-V դդ. պատմությունը:

ՇՈՒՄԵՐԱԿԱՆ ԱՂԲՅՈՒՐՆԵՐԻ ԱՐԱՏՏԱ ԵՐԿԻՐԸ

Սույն հոդվածը վերցված է http://www.hossank.com/forum/showthread.php?t=817 կայքից

ՇՈՒՄԵՐԱԿԱՆ ԱՂԲՅՈՒՐՆԵՐԻ ԱՐԱՏՏԱ ԵՐԿԻՐԸ

Գրել է Արտակ Մովսիսյան
26-11-2007

Արարատ երկրանունն Աստվածանչում հիշատակվում է հինգ անգամ: Նախ այն հանդես է գալիս Ծննդոց գրքում (Ը, 4)՝ կապված համաշխարհային ջրհեղեղի պատմության հետ: Թագավորաց Դ (ԺԹ, 37), Տովբիթի (Ա, 24) գրքերում և Եսայու մարգարեությունում (ԼԷ, 38) Արարատ երկիրը հիշվում է որպես Ասորեստանի Սենեքերիմ (Սինախերիբ) արքայի հայրասպան որդիների ապաստանատեղի, իսկ Երեմիայի մարգարեությունում (ԾԱ, 27) նշվում անիրավ Բաբելոնի դեմ

Սույն հոդվածը վերցված է //www.findarmenia.com/arm/history կայքից

Հայոց պատմություն

Հայոց Պատմությունը պատմաբանների կողմից ժամանակագրական առումով բաժանվում է մի քանի դարաշրջանների: Այդ բաժանումն անվանում են պարբերացում: Ներկայումս պարբերացումը կատարվում է հետևյալ սկզբունքով.

«ԳԻԼԳԱՄԵՇ» ԴՅՈՒՑԱԶՆԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ

Սույն հոդվածը վերցված է  http://hay-power.com/publ/9-1-0-321 կայքից

«ԳԻԼԳԱՄԵՇ» ԴՅՈՒՑԱԶՆԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ

Նշան Մարտիրոսյան, «ԳԻԼԳԱՄԵՇ», 1963

• ՆԱԽԱԲԱՆ
• ՊՆԱԿԻՏ I
• ՊՆԱԿԻՏ II
• ՊՆԱԿԻՏ III
• ՊՆԱԿԻՏ IV
• ՊՆԱԿԻՏ V
• ՊՆԱԿԻՏ VI
• ՊՆԱԿԻՏ VII
• ՊՆԱԿԻՏ VIII
• ՊՆԱԿԻՏ IX
• ՊՆԱԿԻՏ X
• ՊՆԱԿԻՏ XI «ՆՈՅՅԱՆ» ՏԱՊԱՆԻ ԱՌԵՂԾՎԱԾԸ
• ՊՆԱԿԻՏ XII
• ԲԱՌԱՐԱՆ

ՆԱԽԱԲԱՆ

ՔԱՆԻ ՄԸ ԽՈՍՔ «ԳԻԼԳԱՄԵՇ» ԴՅՈՒՑԱԶՆԵՐԳՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ

Ուրուկի քաջարի եւ իմաստուն արքային՝ Գիլգամեշի բախտախնդրական կյանքին եւ քաջագործությանը նվիրված էպոսը գրված է սումերական ծագում ունեցող սեպագրով՝ պնակիտներու վրա, ակկադերենով, որ սեմական ցեղախմբին պատկանող բաբելոնացիներու եւ ասորեստանցիներու գործածական լեզուն էր:

Պնակիտներու մեծագույն մասը գտնված է Ասորեստանի թագավոր Աշշուրբանիպալի (668—626 թթ. մ.թ.ա.) մայրաքաղաքին՝ Նինվեի արքունի դիվանատան հարուստ բեւեռագրական հավաքածոյին մեջ, ասկե մոտավորապես 80 տարի առաջ:

Արշակունիներ

Արշակունիներ
Արշակունիներ
Երկիր`	Մեծ Հայք
Ծագել են`	Պարթև Արշակունիներից
Տիտղոս(ներ)`	Մեծ Հայքի Արքա
Հիմնադիր`	Տրդատ Մեծ
Մեծագույն ներկայացուցիչ`	Տրդատ Գ Մեծ
Վերջին ներկայացուցիչ`	Արտաշես Գ
Հիմնում`	66
Ավարտ`	428
Ազգային պատկանելիություն`	Հայ
Դավանանք`	Հեթանոսություն, Քրիստոնեություն

Մեծ Հայքի թագավորությունը 298-387 թթ.

Արշակունիներ (Արշակունիք)՝ արքայատոհմ Մեծ Հայքում 66-428-ին, Պարթև Արշակունիների հայկական ճյուղը։

"Պարսից Պատերազմ" Քրիստոնեության տարածումը..., Ագաթանգեղոս , Մովսես Խորենացի...

«ՊԱՐՍԻՑ ՊԱՏԵՐԱԶՄ» ՎԵՊԸ http://armenianhouse.org/harutyunyan/armenian-myths-legends.html

ԽՈՍՐՈՎ ՄԵԾ*

Պարսկաստանում Սասանի որդի Արտաշիրը դավադրությամբ սպանում է պարթևների թագավոր Արտավանին և վերջ դնում պարթև Արշակունիների թագավորությանը։ Հայոց Արշակունի թագավորները, որոնք պարթև Արշակունիների տոհմակիցներն ու ազգականներն էին, չէին կարող անտարբերությամբ նայել կատարվող իրադարձություններին։

Հնագույն և միջնադարյան Փիլիսոփայություն, Հայկական Փիլիսոփայություն

Философия древности и средневековья

ОГЛАВЛЕНИЕ
http://www.gumer.info/bogoslov_Buks/Philos/antol/index.php

АРМЯНСКАЯ ФИЛОСОФИЯ

Начало философской мысли в Армении восходит к древнейшим временам. По античным источникам армянский царь Тигран II и его сын Артаваад (I в   до н. э.) покровительствовали философам, ученым и поэтам. Армения стала в дальнейшем одной из первых стран, принявших христианство в качестве государственной религии   (в самом начале IV в.). После того, как выдающийся ученый и мыслитель Месроп Маштоц в  405  г.   создал   армянскую   национальную   письменность,  на армянском языке появились многие литературно-художественные   и   научно-философские   произведения.   Особое   значение имело то обстоятельство, что в V—VI вв. на армянский язык были  переведены  важнейшие   труды   античных  философов  и ученых — Аристотеля, Платона,  Зенона,  Филона  Александрийского и др. Некоторые из этих трудов сохранились только в армянском   переводе   (в  том   числе   «Определения»   Гермеса Трисмегиста,   «Апология»   Аристида,  некоторые  трактаты  Филона Александрийского).