13 տարի անց ոչինչ չի փոխվել

1999-ի հոկտեմբերի 27-ը Հայաստանի պատմության մեջ ամենաողբերգական եւ նողկալի էջերից է: Այդ օրը hայի ձեռքով գլխատվեց Հայաստանի իշխանությունը:

Զինված 5 ահաբեկիչ` Նաիրի Հունանյանի գլխավորությամբ, մինչ օրս «չպարզաբանված հեշտությամբ» ներխուժեցին խորհրդարան եւ գնդակահարեցին պետական ամենաառանցքային գործիչներին: Սպանվեց 8 հոգի' ԱԺ նախագահ Կարեն Դեմիրճյանը, ՀՀ վարչապետ Վազգեն Սարգսյանը, ԱԺ փոխնախագահներ Յուրի Բախշյանը, Ռուբեն Միրոյանը, պատգամավորներ Միքայել Քոթանյանը, Հենրիկ Աբրահամյանը, Արմենակ Արմենակյանը,պետնախարար Լեոնարդ Պետրոսյանը:

Վիրավորվեցին պատգամավորներ ու նախարարներ, ողջ մնացածները մի քանի ժամ ստիպված էին պատանդի կարգավիճակում մնալ գամված պատգամավորական աթոռներին եւ նայել արնաքամ լինող ղեկավարներին:
Պաշտոնական աղբուրները ավելի քան 5 ժամ չէին հաստատում պետության առաջին դեմքերի սպանության փաստը:Միայն երեկոյան, ժամը 22-ից հետո նախագահականից տարածվեց հաղորդագրություն' հաստատելով, որ կան զոհեր ու վիրավորներ:

Ուշ երեկոյան սպանվածների մարմինները դուրս բերվեցին խորհրդարանի շենքից: Բանակցությունները ահաբեկիչների հետ շարունակվեցին մինչեւ առավոտ: Նաիրի Հունանյանի հետ դեմառդեմ հանդիպեց Ռոբերտ Քոչարյանը, որից հետո ահաբեկիչները հանձնվեցին' ստանալով անվտանգության երաշխիքներ:

Պատանդներն ազատ արձակվեցին միայն 28 -ի առավոտյան:
Հոկտեմբերի 27-ի գործով դատավարությունը սկսվեց 2001 թ. հունվարին ու տեւեց մոտ 3 տարի: Ինչու՞ եւ ինչպե՞ս եղավ Հոկտեմբերի 27-ը. մոտ երեք տարի տեւած «27»-ի դատավարությունն այդպես էլ չտվեց հասարակությանը հուզող հարցերի պատասխանները: Ահաբեկիչները դատապարտվեցին ցմահ ազատազրկման: Նրանցից երեքը տարբեր հանգամանքներում մահացան` Նորայր Եղիազարյանը էլեկտրահարվեց, ոճրագործ եղբայրների քեռին Վռամ Գալստյանը ինքնասպան, իսկ Համլետ Ստեփանյանը հանկարծամահ եղավ: Հոկտեմբերի 27-ի գործով նախկին ամբաստանյալ, սակայն ապացույցների անբավարարության հիմքով ազատ արձակված Մուշեղ Մովսիսյանը մահացավ ավտովթարից: Դեպքի ականատեսներից մի քանիսը, որոնք շատ արագ հայտնվեցին ՀՀ-ի սահմաններից դուրս, մահացան կասկածելի հանգամանքներում:

Այսօր ոչ ոք չի հավատում, որ ահաբեկիչները գործել են միայնակ, գրեթե բոլորը՝ ներառյալ իշխանական կուսակցությունների ղեկավար անդամներ, վստահ են, որ 27-ն ունեցել է կազմակերպիչներ: բայց պաշտոնական մակարդակում վարկածը չի հաստատվում: Դեպքերից 13 տարի անց հայտնի է նույնքան, որքան 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ին, գրում է. Ա1+ :
- - -
Այո, Հայաստանը արդեն 13 տարի է ղեկավարում են հոկտեմբերի 27 կազմակերպելու մեջ կասկածվող եւ կասկածելի անցյալ ունեցող /ըստ որոշ տեղեկությունների Ադրբեջանի հատուկ ծառայությունների "Նարիմանով" եւ "Պաուկ" մականունով/ մարդիկ: Այդպես շարունակվելու դեպքում եւ ամեն ինչ գնում է նրան /եթե եւս մեկ նախագահական ժամկետ զավթեն Հայաստանում/, որ շատ վերլուծաբանների կարծիքով Հայաստան պարզապես չի լինի:
Ցավալին այն է, որ այդ երկու Ադրբեջանից ներմուծած, երբեւէ չընտրված, ոչ լեգիտիմ, երկիրը կործանման եզրին հասցրած, մեր ազգը պառակտող, տեռոր ու շանտաժ սփռող... տխրահռչակ մարդկանց սատարողներ կան եւ հայ են կոչվում:
- - -
Լրացում.
Հատված այսօր ilur.am հրապարակված «Հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործության առեղծվածը»  գրքույկից.
Դահլիճ մտնելուց և սպանդն իրականացնելուց անմիջապես հետո ահաբեկիչներն իրենց հայտարարություններով, հեռախոսային խոսակցություններով ու վարքագծով արդեն իսկ առաջին հիմքերը տվեցին հնարավոր կազմակերպիչների հարցով՝ ի դեմս երկրի բարձրագույն ղեկավարության։ ...
Առաջացած կասկածն այնքան խորն էր, որ զինվորական հրամանատարությունը, չվստահելով իր գլխավոր հրամանատար Քոչարյանին և շրջանցելով նրան, իսկույն հստակ ու կտրուկ ինքնուրույն գործողությունների դիմեց՝ իր անմիջական վերահսկողության տակ վերցնելով իրադարձությունները։
Առաջացած կասկածի հիմքերը կրկնապատկվեցին ու եռապատկվեցին, երբ Քոչարյանի աշխատակազմի ղեկավար և խորհրդական Ալեքսան Հարությունյանը հաջորդ օրը վաղ առավոտյան հարբած ու հուսահատ հայտնվեց Պաշտպանության նախարարությունում և փաստորեն հայտնեց կատարված ոճրագործությանը Քոչարյանի, Ս.Սարգսյանի և իր մեղսակցության մասին։
Ամբողջությամբ այստեղ.
 Պատրաստվել է Աշխարհի շուրջ :