Կիրակի օրը ծնկե՞լ, թէ՞ չծնկել:
Թերեւս շատերին է յայտնի, որ տակաւին Նիկիայի առաջին տիեզերաժողովից (325 թ.) սկսած Եկեղեցու Սուրբ Հայրերը կանոններ են մշակել, որոնց համաձայն` արգելւում է կիրակի օրը ծնկի գալ, ինչը կապուած է մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Յարութեան խորհրդի հետ: Այսպէս, ինչպէս որ Քրիստոս կիրակի օրը յարութիւն առաւ եւ մեզ կանգնեցրեց դէպ մեղքի վիհը գլորումից, այպէս էլ այդ օրը հաւատացեալները կանգնած են աղօթում եւ երկրպագում, ինչը խորհրդանշում է հէնց այդ բարձրացումը` յարութիւնը մեղքից: Սակայն Եկեղեցում երբ մի կանոն կամ խորհուրդ հանդիպում է մէկ այլ կանոնի կամ խորհրդի, ապա տուեալ դէպքում առաջնային է դիտւում, հետեւաբար եւ` գործադրելի է այն կանոնը կամ խորհուրդը, որն իր իմաստով եւ բովանդակութեամբ գերակշռող է միւսից: Այսպէս, առաքեալների կողմից կանոն սահմանուեց, որպէսզի չորեքշաբթի եւ ուրբաթ օրերը անխափան պահք պահուեն: Մինչդեռ մենք գիտենք, որ տարուայ մէջ երեք շրջաններ կան, երբ բոլորովին պահք չի պահւում` Սուրբ Ծննդեան ութօրէքի, Սուրբ Յարութեան յինանց եւ Վերափոխման իննօրէքի օրերին, ինչպէս նաեւ նորաօծ հոգեւորականները յետձեռնադրութեան մասնաւոր քառասնօրեայ պահք են պահում, թէեւ կարող է պատահել, որ այդ օրերը լինեն ուտիքի օրեր: Ուրեմն` ի՞նչ. հակասե՞ց մէկը միւսին. քա՛ւ լիցի: Պարզապէս հարկ է նկատի ունենալ, որ մի դէպքում գերակշռում է, հետեւաբար եւ` առաջնային է ապաշխարութեան խորհուրդը, իսկ միւս դէպքում` Սուրբ Ծննդեան, Սուրբ Յարութեան խորհուրդները եւն:
Նոյնն է պարագան եւ կիրակի օրը ծնկել-չծնկելու վերաբերեալ յորդորներին: Եթէ քրիստոնեան կիրակի օրը պէտք է մասնակցի խոստովանութեան կարգին, որն ապաշխարութեան խորհրդի մի մասն է կազմում, ապա ինչպէս եւ վկայում է մեր եռամեծ վարդապետ Սուրբ Գրիգոր Տաթեւացին, «կարող է ծնկել, զի ապաշխարող է»: Իսկ սովորական դէպքերում կիրակի օրը պէտք յոտնկայս աղօթել` ըստ վերոբերեալ բացատրութեան: Նաեւ Խորհրդատետրը մեզ յուշում է, որ Սուրբ Պատարագի ժամանակ «Հայր մեր» Տէրունական աղօթքի երգեցողութիւնից յետոյ ողջ ժողովուրդը պէտք ծնկի գայ եւ այդպէս աղօթի` առաւել զղջումով մօտենալու Սուրբ Հաղորդութեան: Կարծում եմ` այստեղ ոչ մի հակասութիւն էլ չկայ, ինչպէս որ առհասարակ որեւէ հակասութիւ գոյութիւն չունի եւ չի էլ կարող երբեւէ ունենալ ո՛չ Սուրբ Գրքում, ո՛չ էլ Սուրբ Հայրերի որոշումներում, զի ներշնչման աղբիւրը միեւնոյն Սուրբ Հոգի Աստուած է: Այլ ընդամէնը կանոնները կամ սուրբգրային խօսքերը պէտք է դիտարկել իրենց ամբողջականութեան մէջ եւ ոչ թէ` կտրուած դրանից կամ հատուածաբար:
Կիրակի օրը ծնկե՞լ, թէ՞ չծնկել:
Թերեւս շատերին է յայտնի, որ տակաւին Նիկիայի առաջին տիեզերաժողովից (325 թ.) սկսած Եկեղեցու Սուրբ Հայրերը կանոններ են մշակել, որոնց համաձայն` արգելւում է կիրակի օրը ծնկի գալ, ինչը կապուած է մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Յարութեան խորհրդի հետ: Այսպէս, ինչպէս որ Քրիստոս կիրակի օրը յարութիւն առաւ եւ մեզ կանգնեցրեց դէպ մեղքի վիհը գլորումից, այպէս էլ այդ օրը հաւատացեալները կանգնած են աղօթում եւ երկրպագում, ինչը խորհրդանշում է հէնց այդ բարձրացումը` յարութիւնը մեղքից: Սակայն Եկեղեցում երբ մի կանոն կամ խորհուրդ հանդիպում է մէկ այլ կանոնի կամ խորհրդի, ապա տուեալ դէպքում առաջնային է դիտւում, հետեւաբար եւ` գործադրելի է այն կանոնը կամ խորհուրդը, որն իր իմաստով եւ բովանդակութեամբ գերակշռող է միւսից: Այսպէս, առաքեալների կողմից կանոն սահմանուեց, որպէսզի չորեքշաբթի եւ ուրբաթ օրերը անխափան պահք պահուեն: Մինչդեռ մենք գիտենք, որ տարուայ մէջ երեք շրջաններ կան, երբ բոլորովին պահք չի պահւում` Սուրբ Ծննդեան ութօրէքի, Սուրբ Յարութեան յինանց եւ Վե
Թերեւս շատերին է յայտնի, որ տակաւին Նիկիայի առաջին տիեզերաժողովից (325 թ.) սկսած Եկեղեցու Սուրբ Հայրերը կանոններ են մշակել, որոնց համաձայն` արգելւում է կիրակի օրը ծնկի գալ, ինչը կապուած է մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Յարութեան խորհրդի հետ: Այսպէս, ինչպէս որ Քրիստոս կիրակի օրը յարութիւն առաւ եւ մեզ կանգնեցրեց դէպ մեղքի վիհը գլորումից, այպէս էլ այդ օրը հաւատացեալները կանգնած են աղօթում եւ երկրպագում, ինչը խորհրդանշում է հէնց այդ բարձրացումը` յարութիւնը մեղքից: Սակայն Եկեղեցում երբ մի կանոն կամ խորհուրդ հանդիպում է մէկ այլ կանոնի կամ խորհրդի, ապա տուեալ դէպքում առաջնային է դիտւում, հետեւաբար եւ` գործադրելի է այն կանոնը կամ խորհուրդը, որն իր իմաստով եւ բովանդակութեամբ գերակշռող է միւսից: Այսպէս, առաքեալների կողմից կանոն սահմանուեց, որպէսզի չորեքշաբթի եւ ուրբաթ օրերը անխափան պահք պահուեն: Մինչդեռ մենք գիտենք, որ տարուայ մէջ երեք շրջաններ կան, երբ բոլորովին պահք չի պահւում` Սուրբ Ծննդեան ութօրէքի, Սուրբ Յարութեան յինանց եւ Վե
րափոխման իննօրէքի օրերին, ինչպէս նաեւ նորաօծ հոգեւորականները յետձեռնադրութեան մասնաւոր քառասնօրեայ պահք են պահում, թէեւ կարող է պատահել, որ այդ օրերը լինեն ուտիքի օրեր: Ուրեմն` ի՞նչ. հակասե՞ց մէկը միւսին. քա՛ւ լիցի: Պարզապէս հարկ է նկատի ունենալ, որ մի դէպքում գերակշռում է, հետեւաբար եւ` առաջնային է ապաշխարութեան խորհուրդը, իսկ միւս դէպքում` Սուրբ Ծննդեան, Սուրբ Յարութեան խորհուրդները եւն:
Նոյնն է պարագան եւ կիրակի օրը ծնկել-չծնկելու վերաբերեալ յորդորներին: Եթէ քրիստոնեան կիրակի օրը պէտք է մասնակցի խոստովանութեան կարգին, որն ապաշխարութեան խորհրդի մի մասն է կազմում, ապա ինչպէս եւ վկայում է մեր եռամեծ վարդապետ Սուրբ Գրիգոր Տաթեւացին, «կարող է ծնկել, զի ապաշխարող է»: Իսկ սովորական դէպքերում կիրակի օրը պէտք յոտնկայս աղօթել` ըստ վերոբերեալ բացատրութեան: Նաեւ Խորհրդատետրը մեզ յուշում է, որ Սուրբ Պատարագի ժամանակ «Հայր մեր» Տէրունական աղօթքի երգեցողութիւնից յետոյ ողջ ժողովուրդը պէտք ծնկի գայ եւ այդպէս աղօթի` առաւել զղջումով մօտենալու Սուրբ Հաղորդութեան: Կարծում եմ` այստեղ ոչ մի հակասութիւն էլ չկայ, ինչպէս որ առհասարակ որեւէ հակասութիւ գոյութիւն չունի եւ չի էլ կարող երբեւէ ունենալ ո՛չ Սուրբ Գրքում, ո՛չ էլ Սուրբ Հայրերի որոշումներում, զի ներշնչման աղբիւրը միեւնոյն Սուրբ Հոգի Աստուած է: Այլ ընդամէնը կանոնները կամ սուրբգրային խօսքերը պէտք է դիտարկել իրենց ամբողջականութեան մէջ եւ ոչ թէ` կտրուած դրանից կամ հատուածաբար:
Նոյնն է պարագան եւ կիրակի օրը ծնկել-չծնկելու վերաբերեալ յորդորներին: Եթէ քրիստոնեան կիրակի օրը պէտք է մասնակցի խոստովանութեան կարգին, որն ապաշխարութեան խորհրդի մի մասն է կազմում, ապա ինչպէս եւ վկայում է մեր եռամեծ վարդապետ Սուրբ Գրիգոր Տաթեւացին, «կարող է ծնկել, զի ապաշխարող է»: Իսկ սովորական դէպքերում կիրակի օրը պէտք յոտնկայս աղօթել` ըստ վերոբերեալ բացատրութեան: Նաեւ Խորհրդատետրը մեզ յուշում է, որ Սուրբ Պատարագի ժամանակ «Հայր մեր» Տէրունական աղօթքի երգեցողութիւնից յետոյ ողջ ժողովուրդը պէտք ծնկի գայ եւ այդպէս աղօթի` առաւել զղջումով մօտենալու Սուրբ Հաղորդութեան: Կարծում եմ` այստեղ ոչ մի հակասութիւն էլ չկայ, ինչպէս որ առհասարակ որեւէ հակասութիւ գոյութիւն չունի եւ չի էլ կարող երբեւէ ունենալ ո՛չ Սուրբ Գրքում, ո՛չ էլ Սուրբ Հայրերի որոշումներում, զի ներշնչման աղբիւրը միեւնոյն Սուրբ Հոգի Աստուած է: Այլ ընդամէնը կանոնները կամ սուրբգրային խօսքերը պէտք է դիտարկել իրենց ամբողջականութեան մէջ եւ ոչ թէ` կտրուած դրանից կամ հատուածաբար:
Комментариев нет:
Отправить комментарий